Half oktober ontmoette de 92-jarige Elizabeth Vreugdenhil – van Santen haar naamgenoot Elizabeth Grim – deze pasgeborene was haar 100e achterkleinkind!
Het was echter een uitdaging om haar Canadese achterkleindochter vast te houden, met overgrootmoeder net over de grens in de staat Washington en de Amerikaans/ Canadese grens gesloten vanwege COVID-beperkingen. Dus als de baby niet naar de VS kon oversteken, en oma kon niet naar Canada komen, dan was er maar één ding te doen: halverwege ontmoeten! Net als duizenden anderen wier families zijn uit elkaar gehaald door de grenssluiting, brachten Canadezen en Amerikanen hun campingstoelen mee en zetten ze aan beide kanten van die grenslijn op. Er werden ook enkele paraplu’s meegenomen, oma Vreugdenhil zat comfortabel en toen werd de slapende baby in haar armen gestopt voor een prachtige fotosessie. Zelfs de lokale krant, The Lynden Tribune, kwam om wat foto’s te krijgen die ze later op hun voorpagina deelden.
Psalm 128 spreekt over het feit dat het een zegen is om de kinderen van onze kinderen te zien, dus wat een zegen is het dan om de kinderen van uw kinderen te zien… en honderd keer voorbij! Zegeningen op zegeningen op zegeningen! Of je deze grote dame nu kent of niet, Gods volk kan delen in haar vreugde!
Baby Elizabeth was verantwoordelijk voor de avonddingen tussen de achterkleinkinderen, waardoor het precies 50 meisjes waren, om de 50 jongens te evenaren, maar sindsdien hebben de meisjes de leiding genomen met achterkleinkind #101! Er is ook een bijna perfecte Amerikaanse / Canadese split, met de Canucks op slechts één, 51-50. Nog een leuke statistiek: oma Vreugdenhil is gemiddeld 5 nieuwe achterkleinkinderen per jaar sinds ze 20 jaar geleden haar eerste cadeau kreeg.
En naast de prachtige familiegeschiedenis, werd baby Elizabeth gedoopt in dezelfde jurk als haar overgrootmoeder 92 jaar geleden. Zoals haar vader het verwoordde, “heeft die jurk het bord en de zegel al meer dan 100 jaar ‘gezien’.”