Oscar Vreugdenhil staat normaal gesproken tussen de bouwmaterialen en zaagmachines, maar deze keer begon het in Polen. Met een oude Volvo brengt de ondernemer uit Meteren vluchtelingen uit Oekraïne naar het dichtstbijzijnde treinstation. ,,Ik móét die mensen helpen. Na een autorit van 1500 kilometer stond hij opeens aan de grens met het oorlogsgebied. “Niet gevaarlijk, wel spannend”, zegt Oscar.
Oscar kon met de oorlogsbeelden en de dreiging in zijn hoofd de slaap niet vatten. Het gevoel dat hij iets moest gaan doen voor zijn medemens overheerste. Toen hij enkele mensen op de hoogte bracht van zijn vrij spontane idee verklaarden ze hem voor gek, maar op zaterdag stapte hij in de auto. Oscar had met zijn bedrijf alleen bedrijfsbussen dus schafte hij ook nog even snel voor 1500 euro een oude Volvo station aan voordat hij in zijn eentje op weg ging. In de Volvo – met al een tiental rondjes om de aarde op de teller – pendelt hij nu tussen de grens en het treinstation. Vluchtelingen stappen bij hem in en worden op de trein naar Warschau gezet.
Ook hielp hij een moeder met twee kinderen aan een slaapplek zodat ze even op adem konden komen. Hij probeert zoveel mogelijk te doen totdat hij weer naar huis moet om voor zijn eigen gezin te zorgen. “ik zat Netflix te kijken en ik dacht aan de mensen die in de Oekraïne waren. Ik kon geen betere plek bedenken waar ik mijn tijd kon invullen, dus wilde ik naar Oekraïne toe. Het is koud, ze moeten er weg. Sommige mensen staan er al een paar dagen.” Voordat Oscar naar de grens vertrekt, haalt hij goederen die hij bij de grens af kan geven. “Melk, eten, drinken, luiers en speentjes voor de baby’s.
Ik krijg veel steun van mensen uit mijn kennissenkring en uit de buurt. Ze maken geld naar mij over, en dat is niet voor de benzinekosten. Het geld gaat naar spullen wat naar de mensen aan de grens gaat.” Bij de opvang aan de grens neemt Oscar elke dag mensen mee die zich hebben geregistreerd. Vanaf daar brengt hij ze bijvoorbeeld naar een station. “Ze komen bij de grens aan en worden met pendelbussen hier bij de opvang gedropt. Ik wilde ook wel naar de grens, maar dat is afgezet door de politie.” Eenmaal over de grens, worden de vluchtelingen een beetje aan hun lot overgelaten, meent Oscar. “Gelukkig zijn er veel mensen die met de auto komen om ze een lift te geven, bijvoorbeeld naar een treinstation. Als ze geen treinkaartje krijgen, dan koop ik die voor ze. Ze hebben geen inkomsten, dus als je ze kunt helpen is dat fijn.” Het zijn soms zware ritjes, met veel emotionele gesprekken. “Het zijn wisselende ritten. De ene keer wordt er weinig gesproken, de andere keer meer. In de avond is het vaak emotioneler, vooral als ik vrouwen en kinderen vervoer. Dat is heftiger en komt meer binnen.” Vaak voegen zijn lifters Oscar achteraf toe op Facebook. “Dan krijg ik lieve berichtjes van ze, en hun vriendenkring bedankt me. Het is misschien een druppel op een gloeiende plaat, maar dat maakt me niet uit. Als ik maar hulp kan bieden.”