De oprichting van onze Familie-Stichting

Geschiedenis
Zo’n kleine 10 jaar geleden viel het mij op, hoe gezellig het kon zijn na afloop van een begrafenis of crematie van een familielid. Je ontmoette er o.a. neven en nichten die je in geen jaren had gezien of gesproken. Een soort familiereünie in het klein dus. Met enkele van mijn ruim 50 nichten en neven (de “aangetrouwde” niet meegeteld) praatte ik hierover wel eens. Toen rees de gedachte eens een heuse reünie te organiseren, zonder dat er een droeve gebeurtenis was. Zo gezegd, zo gedaan!

 Eerste familiereünie
(Nou ja….”zo gedaan” was het natuurlijk qua voorbereidingen niet, gelet op de grote aantallen). Op zaterdag 30 augustus 1975 hadden wij in “t Trefpunt” te Maasland onze eerste familiereünie. Er waren meer dan 1OO aanwezigen: al die bovengenoemde neven en nichten – met partner – én onze ooms en tantes. Op 23 augustus 1980 hadden we, op dezelfde plaats, onze 2e reünie en intussen zien we uit naar de 3e, die we gepland hebben in augustus 1985.

Stukje stamboom
Dank zij de vriendelijke en spontane medewerking van (dominee) Dirk Vreugdenhil te Velp – ik had hem kort tevoren leren kennen, we bleken ergens in de 10e graad familie – kon ik op de eerste reünie een stukje “, stamboom” van de Vreugdenhillen laten zien. Anderen kwamen toen en in 1980 weet met oude familiefoto’s, krantenknipsels enz. Boeiend vond ik de bijdrage van Jan Vreugdenhil uit Vlaardingen (zijn beide ouders heetten Vreugdenhil !), die een beschrijving had over het ontstaan/de betekenis van de Familienaam. Van Koos Verhulst heb ik inmiddels begrepen dat dit één van de vele (fraaie of ontroerende) verhalen is, maar dat wisten we in 1975 dus nog niet. Hetzelfde geldt voor de informatie die mijn Vlaardingse neef toen had over het (familie-) wapen en de (dito-)ring van de Vreugdenhillen.

Familiewapen
Omdat ik graag wilde weten in hoeverre het stukje stamboom, waarover ik inmiddels beschikte, juist was – en niet minder : het wapen en de ring ! – legde ik de in mijn bezit – gekomen gegevens schriftelijk voor aan het Centraal Bureau voor de Genealogie. Toen ik na zeer geruime tijd (men kampte daar met een verhuizing) de ,schriftelijke reactie kreeg was die, in mijn eigen worden samengevat : familie-ring en -wapen zijn onbekend en in ieder geval ook niet officieel erkend.

Koos Verhulst
Dat mijn correspondentie ordelijk werd opgeborgen bij het Centraal Bureau, ongetwijfeld in het dossier “Vreugdenhil”, kwam ik indirect aan de weet toen ene Koos Verhulst mij er over belde in het voorjaar 1982. Hij vertelde bezig te zijn met stamboomonderzoek en deed een dringend beroep op mij hem bij de gigantische ‘ hoeveelheid welk te helpen. Zeker een half jaar lukte het mij Koos aan het lijntje te houden (ik beschikte over te weinig vrije tijd), maar toen ben ik toch voor Koos’ aandrang bezweken en – incidenteel – mee gaan werken. Naar ik later vernam deed / doet Aat Vreugdenhil uit De Lier hetzelfde. Voor Koos een onmisbare steun.

Monnikenwerk
In mijn spaarzame contacten met Koos Verhulst (ik kende hem nog alleen maar via de telefoon en uit een enkel briefje) kwam ik steeds meer tot de gedachte : “Wat nu allemaal verzameld en – keurig – geordend wordt is zó waardevol, dat we dat voor de toekomst moeten behouden”. Tegelijkertijd realiseerde ik mij, dat Koos Verhulst bij zijn monnikenwerk moreel (en vanwege zijn zeer hoge kosten: ook Financieel) gesteund zou moeten worden. Voor het één zowel als het ander is in Nederland een stichting een passend middel. Na bij Koos enige aarzelingen te hebben overwonnen ging ik op zoek naar Vreugdenhillen, die mede oprichter en bestuurslid wilden zijn/worden.

Honderden Vreugdenhillen
Als geboren en getogen Westlander ken ik (buiten mijn grote familie) tientallen – misschien wel honderden – Vreugdenhillen, maar ja, ik woon sedert 10 jaar in Dieren en dat is wel ruim 150 kilometer! Ik zocht dus een praktische oplossing en hernieuwde mijn contact met mr. Jan Vreugdenhil te Velp (12 km. van Dieren). Jan zegde toe ir. Daan Vreugdenhil te Velp te benaderen en bemachtigde bovendien een voorbeeld van een notariële oprichtingsakte van een Familiestichting.

De oprichting
Op 11 maart 1983 bespraken we ten huize van Daan in Velp de mogelijkheid de familiestichting Vreugdenhil op te richten, ontwierpen aan de hand van het genoemde voorbeeld de statuten,verklaarden ons alle vier ( Jan,Daan,Koos en ik ) bereid zitting te nemen in het (voorlopig) bestuur en gaven Jan mandaat om bij de notaris Heuff in Arnhem onze oprichtingsakte te (doen) passeren. Op 15 april 1983 gebeurde dat.

De familiestichting Vreugdenhil was formeel een feit!

Maarten Vreugdenhil