Onze oud-redacteur Teun Vreugdenhil (O X ab) liet ons blij weten dat zijn oudste dochter in het huwelijk zou treden met Kang Youn uit Zuid-Korea. Deze niet alledaagse gebeurtenis was een goede reden een verslag door de bruid zelf geschreven te publiceren in ons familieorgaan.
Ontmoeting in Rusland
22 mei 2005 was voor Kang Youn en mij de grote dag. Onze trouwdag! Iedere trouwdag is natuurlijk bijzonder, maar ik vertel u graag wat er zo bijzonder was aan die van ons. Mijn man is een Zuid-Koreaan. Twee jaar geleden hebben wij elkaar in Rusland ontmoet, we waren allebei uitwisselingsstudent. We hebben een maand of vier in hetzelfde studentenhuis gewoond, maar toen moest ik weer terug naar Nederland. Kang Youn is toen voor vakantie meegekomen, maar daarna hebben we maanden apart geleefd. Voordat ik afgelopen november definitief naar Korea ben vertrokken, hebben we elkaar nog twee keer gezien. Eind november 2004 ben ik dus geëmigreerd om bij mijn vriend te kunnen zijn. Ik ben bij hem ingetrokken. Nu blijkt dat samenwonen hier nog niet geaccepteerd is, maar dat zullen Koreanen nooit rechtstreeks tegen iemand zeggen. Mijn vriend merkte die afkeuring wel en daarom hebben we besloten om te trouwen. Toen we de datum hadden geprikt, is er volgens mij een hele tijd niks gebeurd. Achteraf blijkt echter dat zijn ouders toen al aan het voorbereiden waren. Normaal doen beide ouders (van bruid en bruidegom) dat, maar dat lag in ons geval een beetje moeilijk. De ouders regelen hier alles, zij bepalen wat er gebeurt. Zij nodigen ook de gasten uit.
Trouwfabriek
We zijn in een wedding hall getrouwd (oneerbiedig gezegd: een trouwfabriek, aan de lopende band wordt hier getrouwd). Om 9 uur ’s ochtends moesten we al aanwezig zijn om gekleed en opgemaakt te worden. Daarna werden de eerste gasten door beide ouders en bruidegom ontvangen en ik moest een tijd uit het zicht wachten en mocht daarna in de bruidskamer zitten. Dan kan iedereen je zien en foto’s nemen. Om één uur begon de ceremonie. Die is maar heel kort: moeders steken kaarsen aan, vader geeft de bruid weg, een toespraak, dan buigen voor beide ouders. Vervolgens hebben wij ook een traditionele Koreaanse ceremonie gedaan. We droegen toen Koreaanse klederdracht. We moesten drinken inschenken voor de ouders (en later voor de rest van de familie) en voor ze buigen. De ouders gooiden toen met kastanjes en dadels die wij in een doek op moesten vangen. De vruchten die je vangt staan voor het aantal kinderen dat je zult krijgen. In ons geval twee meisjes en vijf jongens! Daarna dus hetzelfde voor de rest van de familie, behalve het gooien. Gelukkig kwamen er meerdere ooms en tantes tegelijk, anders hadden we wel heel vaak moeten buigen. (De buiging lijkt op wat moslims doen als ze bidden, dus op je knieën zitten en met je gezicht bijna op de grond).
Ondertussen waren de gasten gaan eten. Toen we klaar waren met de ceremonie hebben we ons omgekleed en zijn we ook gaan eten. Helaas was bijna iedereen toen al weg. Na de plechtigheid zijn we vrijwel direct op huwelijksreis gegaan, naar Jeju-do, een Koreaans eiland ten zuiden van Korea.