Gewoon een echte pakjesavond voor kinderen van wie de ouders het zich niet kunnen veroorloven Sinterklaas te vieren is daar de Wateringse Petra Vreugdenhil. Met haar initiatief Van Sint en Piet helpt ze jaarlijks zo’n 800 kinderen alsnog aan een echte sinterklaasavond. Tot nu toe kunnen we maximaal 300 gezinnen of ongeveer 800 kinderen helpen, die vrijwel allemaal in Noord- of Zuid-Holland wonen.
Petra Vreugdenhil
Het bestaan van Sinterklaas wordt voor duizenden kinderen ieder jaar op 5 december bevestigd in de vorm van een juten zak vol met cadeautjes. De dag erna worden de mooiste cadeaus meegezeuld naar school, om trots aan klasgenootjes te laten zien.’Maar er zijn veel te veel kinderen die niets te showen hebben,’ zegt Vreugdenhil. ‘Het is bijna niet voor te stellen hoe die kinderen zich voelen. Wellicht hebben ze het idee dat ze zijn overgeslagen door Sinterklaas, terwijl dat niet het geval is. Hun ouders hebben gewoonweg niet genoeg geld om pakjesavond te vieren.’
Daar besloot Vreugdenhil wat aan te doen. Met Van Sint en Piet probeert ze zoveel mogelijk kinderen uit arme gezinnen alsnog een magische pakjesavond te bezorgen, door hen een zak vol cadeaus te geven waar hun naam op staat. Haar werkgever Parnassia, het Haagse zorgcentrum dat mensen met psychische klachten en verslavingen helpt, was zo enthousiast over het idee dat er werd besloten om Vreugdenhil aan geschikte gezinnen te helpen.
‘Tot nu toe kunnen we maximaal 300 gezinnen of ongeveer 800 kinderen helpen, die vrijwel allemaal in Noord- of Zuid-Holland wonen.’
Boek
Nog voordat ‘het grote boek van Vreugdenhil’ gevuld is met kindernamen, is het werk van Van Sint en Piet al in volle gang. ‘We beginnen vlak voor de zomer met het inzamelen van speelgoed. Nieuw speelgoed, want ieder kind verdient iets dat helemaal van hem of haar is. Gelukkig zijn er genoeg speelgoedfabrikanten en -winkels die helpen. Inmiddels hebben we zelfs een loods te leen gekregen, waar we de cadeaus in kunnen opslaan, sorteren en inpakken.’
Wanneer alle zakken beplakt zijn met naamstickertjes, wordt het tijd om ze rond te gaan brengen. Maar van dichtbij meemaken hoe een kind reageert op de cadeautjes, daar past Vreugdenhil liever voor. ‘Ik wil niet dat de ouders van die kinderen de noodzaak voelen om mij te bedanken. Dat geeft zo’n vreemde verhouding tussen mij en hen. Laat ze maar genieten, zonder zich verplicht te voelen dankbaar te zijn.’