Rob Vreugdenhil groeide toe naar het ambt van predikant.

rob_vreugdenhil_002
Van links naar recht staand: Rob Vreugdenhil, Anne Vreugdenhil, Wilbert van den Born, Elja van den Born-Vreugdenhil, Arjan Vreugdenhil en zittend Jenny Vreugdenhil-Vermeer, Inge Vreugdenhil op haar knie en Renée Lieffijn.
Rob Vreugdenhil
Genealogiecode: K XI af.11
Door: Redactie
Bron: Familiestichting
Foto: Rob Vreugdenhil

Laatst vroeg een jongere aan me wat destijds mijn motivatie was om theologie te gaan studeren. Of ik één of andere roeping had gevoeld? Ik moest hem teleurstellen. Toen ik 18 was, had ik niet een heel sterk roepingsbesef. Ik maakte nuchter de afweging dat ik er wel wat in zag om die studie te doen. En zo groeide ik toe naar het ambt van predikant.

rob_vreugdenhil_003
Ds.Rob Vreugdenhil, sinds 24 april 2005 predikant van Leleystad. Daarvoor was hij predikant in Langeslag – januari 1994 – en IJmuiden – 4 juni 2000.

Nu, 11 jaar later, weet ik het veel stelliger: de Heer heeft me een aantal gaven gegeven die ik mag gebruiken in zijn dienst. Mijn liefde voor Hem is gegroeid. Ik heb Hem beter leren kennen, door al het lezen in de bijbel. Maar ook door wat ik mee heb mogen maken, in m’n eigen leven, in ons gezin en in het leven van veel mensen bij wie ik betrokken ben geweest. Ik ben onder de indruk gekomen van het geduld en de liefde van onze God. Hij is niet vooral de strenge God, maar de Vader van Jezus Christus, vol genade. Die genade mag ik doorgeven in preken en gesprekken. En ik ben er van overtuigd dat die genade je leven verandert.

Het predikantswerk is heel gevarieerd. Het belangrijkste is voor mij tegelijk het mooiste: preken. Of liever: voorgaan in de eredienst. Want het is heel die eredienst waarvan we mogen geloven dat de Heer dan op een bijzondere manier bij ons is. Ik vind het heerlijk om daarin voor te gaan. Als mensen na een dienst reageren met ‘mooie preek, dominee’, kan ik vaak vanuit m’n hart zeggen ‘mooi evangelie – en ik ben blij dat ik het mag doorgeven’.

Boeiend in het werk is ook de omgang met mensen. Vooral de verborgen problemen van mensen raken me vaak. Achter mooie buitenkanten zit soms heel wat pijn en moeite. Het zijn bijzondere ervaringen als gemeenteleden me een eerlijke blik in hun binnenkant gunnen. Graag help ik dan, hoewel dat vaak niet makkelijk is.

Het belangrijkste in alle contacten is dat ik mensen mag helpen om dicht bij Christus te leven. Ik merk daarbij dat ik mezelf ook steeds weer moet aanpakken. Gelukkig mag ik veel lezen in de bijbel. En steeds weer is het m’n ervaring: die bijbel, Gods woord, is een eindeloze rijkdom. Als je tijd neemt om daarin rond te dwalen, leer je God steeds meer kennen. En Hij is oneindig goed!